غزل نمک گیر خدایت شده ام

شبها غرق خیال , محو نگاهت شده ام 

دم به دم تا ببرم نام تورا , دانستی ؟

عاشقِ گفتن " جانم " ز صدایت شده ام ؟

گل سرخی که در باغچه بود بهرتو بود  

تا ببویم تا ببوسم تا بمیرم که فنایت شده ام

قصّه یِ غصّه یِ تو پیر نمود جان مرا

کشته یِ گریه یِ خاموشِ صدایت شده ام 

مدعی هست فراوان به سرت سوگندم 

عاشق ذره به ذره به وفایت شده ام 

تو بایست اول صبح تا که به دورت گردم  

جانِ شیرین , سپردرد و بلایت شده ام

تا تورا داد به من سجده یِ شکر واجب شد 

با وجودِ تو نمک گیر خدایت شده ام 

" یوسف "