غزل عشق مجازی

با این عشق مجازی آیا مرداب نمی شویم

هر از گاهی مهمان نا خوانده ای به دل است 

با این خوراک چرا سیاه چاله و گرداب نمی شویم

صدای دلِ ما صدای هوس میدهد نه عشق

حجاب زنگار به جان داریم که مهتاب نمی شویم

آشفته می کنیم روزگار دل دیگران به مکر

هزار خیال باطل است که به خواب نمی شویم

هرزه گویی میکنیم و بی ثمر گفتار پوچ و زهر

چرا که هرزه خواریم و کنار کتاب نمی شویم

ما را چو خورشید عالمتاب هدف آفریده اند

اسیر خاکیم و حتی کرم شب تاب نمی شویم

" یوسف "