غزل خدا می بخشد ! برای توبه اشکستن امده اینجا

ببند به مهرت که برای بستن آمده اینجا

ببند به  زلفت  همه ی  مرا  به تار مویی

گمان مبری که برای گسستن آمده اینجا

هزار غم  ز  ازل  به  جانم  رخنه  دارد  و اما

برای نگاه عاشقانه و ز غم رستن امده اینجا

بمیرم برای  دل تلاطم  طوفان زده ی زخمی تو

کاش بدانی برای کمی مرحم بستن آمده اینجا

همیشه ات آن سوی جوی آب دیده ام  دستم گیر

برای با  تو  بودن  و  عاشقانه  زیستن  آمده  اینجا

مگر می شو د از تو  و عشقت چشم  پوشید ؟

خدا می بخشد! برای توبه  اشکستن آمده اینجا

" یوسف "