رباعی من رازِ توام ، تو راز من ، هم چون صدف

از یاد و خیالِ تو پُرم ، می دانی !

دلتنگیُ و من چو واقفمُ ، می خوانی !

من رازِ توام ، تو راز من ، هم چون صدف

از چه ز حَرَم ، ز عشق، مرا می رانی؟