غزل در بهشتت ، چه کسی آرام است ؟

زخمِ این فاصله ها را ، چه کنم ؟

حسرتِ سلسله ها را ، چه کنم؟

رودم و سدی زخیم ، ساخته اند

سختیِ مرحله ها را ، چه کنم ؟

اشک در گونه ی تو ... دستِ رقیب

غیرتُ و مسئله ها را ، چه کنم ؟

جنگ تقدیر ، چه طاقت فرساست ؟

مرهمِ آبله ها را ، چه کنم ؟

ای نهال ! تا ثمرت کِی برسد ؟

قدرتِ حوصله ها را چه کنم ؟

دورِ دور ، رفتنِ تو ! ولوله شد

حاصلِ زلزله‌ ها را ، چه کنم ؟

سفرت خوش ، که نفرینم نیست

آتشِ غافله ها را ، چه کنم ؟

در بهشتت ، چه کسی آرام است ؟

زخمِ این مشغله ها را چه کنم ؟

"یوسف "