غزل به قصدِ قربت ، ز باران وضو بساز

ما را بلند بخوان ! که غوغا کنیم

به عشق ، خویش را سودا کنیم

ز خاک تیره جوانه زنیم ، عشق را

شروعی برای رویش فردا کنیم

دلت را بده گُل بکارم ریشه دار

گلستانی کوچک ، بر پا کنیم

به قصدِ قربت ، ز باران وضو بساز

به محراب چشمت ، قبله پیدا کنیم

دلت را بده ، پس مگیر تا اَبد

بیا عهدی دیگر ، حالا کنیم

روا نیست ، شکارم کنی ، وا نَهی

کمی مهربانی ، مدارا کنیم