غزل ارنی بگوی هر دم که ببینیش دمادم

پیِ چند ابرو کمانی هر چه اندیشی همانی 

تو شبی به دل برون آ به میان عاشقانش

همه کائنات هیاهو برُبایدت چو خوانی

تو بکش صبوح و جامی برِ تو نهاده دامی

به برش رسی به کامی تو به خاکدان نمانی

همه عارفان به کویش بر گرفته تار مویش 

سر کشند جام صبویش کن نگاهی آسمانی 

اَرنی بگوی هر دَم  که ببینیَّش دمادم 

که شنیده است ز او " لن " همه دعوت اند " ترانی"

" یوسف "