غزل بی تو نفس اندر شمار است ای پری زاد

دل بسته ات دائم به فکر این قمار است ای پری زاد

آیا قمار عشق من در عاشقی بُرد است یا باخت ؟

می میرم از غم که رقیبی در کنار است ای پری زاد

سخت است تا نام رقیب بر لب بردن , باور نداری ؟

تا اوست حاضر, شاعرت سوگِوار است ای پری زاد

ای شهد عشق, شیرین مشو بر کام اغیار, جان مولا

سوزم که بر کام مرادش او سوار است ای پری زاد

یک شب چراغ خانه ام باش همچو لیلی در کنارم

تا بنگری این عاشقت مجنون وار است ای پری زاد

یک بار که مهمان دل  شاعر  شوی ,  اعجاز گردد

بینی که او با یک غزل صورت نگار است ای پری زاد

کردم یقین ازمهربانی های این دل عاشق نوازت ای پری دل

با بودنت  اندر کنار حال و  هوایم چون بهار است ای پری زاد

دریاب و  دلجویی بکن از  تشنه ی خود  سایه سار باش

جز عاشقی , در خاک باقی بی اعتبار است ای پری زاد

پرسیده بودی : که فلانی ریشه دارد ؟ " مجنون شنیدی؟

ولله که خاطرِ خواه تو از آن دیار از این طبار است ای پریزاد"

" هستی "  امیدِ  زندگانی صد بار افزون  است به جانم

نا بودنت بر عاشقت بنگر چه اندوهبار است ای پری زاد؟

" یوسف "