غزل کمی عشق از تو به جانم دوای من است

بزن زل به چشمم که برقش شفای من است

دمی اندیشدن به تو  حس خوب می دهد دلبرم

مرور خیالات و حرفهایت به شبها هوای من است

هوایی می شوم در  هوای دیدنت  تا ناکجا سایه وار

شبانه به گوشت نوایی حس شده؟ نجوای من است

مرا  بی قرار می کند چشم زیبای تو , دانی چرا ؟

نگاهت مبادا خیره به جایی , که ماءوای من است

صدایت آرامش بخش این روح و جان من است

غزلهایت همه  حرفهای من  و دنیای من است

سلامت به من , ارمغان کوه راحتی است دلبرم

من از فرقه ها به تو  مومنم که عقبای من است

خدای حکیمم , چرا این فاصله به دیوان رقم خورده است

همه تقدیراتت به جان می پذیرم امّا این دعوای من است

غلط کردم به درگاه تو ای حکیم محض هستی بخش

قلمها  ,  رفمهای تو همه خیر محض , برای من است

" یوسف "