غزل من اگر عهدی شکستم ...

کاش بدانی رفتنم ابقای یاران بود بس

من یقین دارم بسی رنج وبلاها دیده ای 

تو یقین کن هم فرارم بهرتو جان  بود و بس

ای هوایم , در هوایت , من هوایی می شوم

اری بیمارت فراقش بهر درمان بود و بس

گرچه از هجران تو عمرم به پایان می رسد

نه که والله رفتنم پنداری آسان بود و بس

می زنی تهمت بزن , اما قلم از عشق مزن

هم خیالت تا به هجرت ماه تابان بود و بس

هر چه را باشد بها , جانم بهای عشق شد

تو بمان جان جهان گویا که خواهان بود و بس

" یوسف "