غزل بوی پیراهن یوسف بدهد دستانم

" بوی پیراهن یوسف " بدهد دستانم

 " سجاد سامانی "

*******************************

حاضرم چشم بدوزم همه عمر چشم تو را

رنگ   چشمان  تو  گیرد  همه   چشمانم

خادم خادم کویت باشم ،  محبوبم

تا مگر چشم فتد بارگه سلطانم

من ، ساقی  و  تو  مشتری  میخانه 

دستگیری کنی ام زین همه ی مستانم؟

تا  پریشان  شده ام  افسون  کن

عطشا واعطشا تشنه ی ان احسانم

یک  بار  اگر دست  دهد تا دستت 

عطر پیراهن تو جذب کند دامانم

گر  همی  عربده ی  عشق  کشم میخانه 

دل اتش زده ای هست رساند بدان استانم؟

امال  دلم  نیست  هزار  ، جز  دل  تو

درد و درمان به هم ریخته ای،  درمانم

نجوای دلم شب شده هر شب غم تو

یاری  کنی  ای  چشم  نمی  بارانم ؟

ذره ذره شده ام محو ، همی باورکن

انا  لله  ...  کمی  مانده  شود پایانم

اتش این است که فکندی به سحرت ای وای

من  حریف  چه  اندازه ی  این  طوفانم ؟

زدی  اتش  بیا  حاصل  خاکستر  بین

چون زتوست اتش این ره بزن خواهانم

گره از زلف و دلت باز کنم ؟  فرمانی 

تا  مگر  تاز ه  کنم جان از ان جانانم 

یوسف گم شده ام زلف تو را دست یازم؟

عبرتم  گشته  زلیخا  که  بدین  زندانم

" یوسف "