مثنوی آیه ی دل محض دل من گشته ای

پای نشسته به زمین گلت

چشم به حیرت چو نگاه می کند

سینه به حسرت پره آه می کند

دست همی تشنه ی دست تو شد

دیده نرفت ، فتنه ی مست تو شد

آن به آن ، تشنه ترم می کنی

جادو کنی ، بی خبرم می کنی

ماه منی ، ماه دلم هر شبی

قرص و هلال ، آه دلم بر لبی

قصه از آنجا شروع شد که گفت:

چند شبه فکرم شدی، جانم نخفت

کاش تو را قیمت جانم دهند

من بدهم جان ، چو آنم دهند

عاشق مهرت شده ام شاعرم !

لایق شعرت شده ام ؟ شاعرم ؟

ماه دلم گشته ای ، ای ماه من

می رسدت هر شبه این آه من؟ 

آه کشم قسمت دوران را 

پای ملخ قسمت موران را

کاش کنارم بشوی یار من 

غصه بشویی ز دل زار من

هست یقینم که برای منی

باش کنارم که بقای منی

با تو فراموش شده است  سایه ام

هدیه ی حق گشته ای و آیه ام

آیه  ی محض دل من گشته ای 

آیت حق ، حاصل من گشته ای 

" یوسف"