گلچین ابیات زیبا 12 گل و بلبل

بیا با شعر آرامت کنم شاعر هنر دارد 

" مریم عظیمی "

ز عشق بازی پروانه شد مرا روشن 

که غیر سوخت ندارد قمار سوختگان 

" مشتاق اصفهانی "

طمع دارم که آن مه چهره بر چیند نقابش را 

کرا طاقت بُوَد دیدن رخ چون آفتابش را

" صائب "

بویِ گُل خود به چمن راهنما شد زنخست 

ورنه بلبل چه خبر داشت که گلزار کجاست 

" صافی اصفهانی "

من ندارم طالع از معشوق ورنه بارها 

گل به مستی تکیه بر زانوی بلبل کرده است 

" صائب "

بلبی که را که به دیدارز گل قانع شد

در اگر بسته شود رخنه ی دیواری هست 

" صائب "

آن دل که پریشان شود از ناله ی بلبل 

بر دامنش آویز کهبا وی خبری هست 

" عرفی شیرازی "

بلبل آن بهتر که خاموشی گزیند همچو من

از جفای باغبانش ره چو در گلزار نیست

" روشن "

در چمن جوری که از باد خزان بر گل گذشت 

انتقام آن ستم باشد که بر بلبل گذشت 

" مشتاق اصفهانی "

بلبی گفت به گل وصل تو خواهم , گفتا 

ناامید از درِمن چون تو هزار آمد و رفت 

" سالار ناصرالدین شیرازی "

ای گل مکن چنین آشفته خاطرِ بلبل

کآخر شوی آزرده از باد صبایت

" حافظ"

سحر بلبل حکایت با صبا کرد

که عشق روی گل با ما چه ها کرد

" حافظ "

گفتم به بلبلی که علاج فراق چیست 

از شاخ گل بخاک فتاد و طپید و مُرد

" شیخ محمد علی حزین "

همین بس شاهد یک رنگی معشوق با عاشق 

که بلبل عاشق است و گل گریبان پاره می سازد

" صائب"