غزل شمس من تبریز باش

در به در در کوچه ها , سامان نمی خواهم ز تو ؟

کار مجنون این چنین است , نیست مثلِ دیگران

تشنه و گم گشته ی مهرت شدم , باران نمی خواهم زتو ؟

گر پریشان تر ز من دیدی ! بِبُر از عشقِ من 

سخت گیری کن همی با مدعی , آسان نمی خواهم زتو 

مهربانی میکنی, خالق تَجلّی می شود دلدارِ من

مثل فیضِ خالقم دائم بتاب پایان نمی خواهم زتو 

گفته اند خورشید پشت ابر هم , سود آور است 

شمس من تبریز باش , تهران نمی خواهم زتو 

" یوسف "