هنرِ اصلِ خدای مرا می بینی؟

تو فقط سرایِ مرا می‌بینی

کِی نقشِ ورای مرا می‌بینی؟

این همه ، دادِ غزل پیچیده

تو خیالِ هوای مرا می بینی

دلِ من غرق تمنّای تو شده

مگر عمقِ بلای مرا می بینی؟

من و این‌ آینه ، مبتلای توایم

هنرِ اصلِ خدای مرا می بینی؟

چه کنم ؟ که دیوانه ، دیده شودت

چشمِ مستِ مبتلای مرا می بینی؟

من و ذوقِ دو سه بوسه ی گرم

پشتِ شیشه ، تبِ آشنای مرا می بینی ؟

دَمِ من گرفته بویِ دلی آن سو

نفسم ! حسِ نوای مرا می بینی؟

هوس دویدنم با توست ، در باران

فرض ماجرای مرا می بینی؟

در تو‌ دیوانه ای به نجوا هست ؟

شرمنده ، ردِ خطای مرا می بینی؟

سرِ ماجرای قمارِ تو من مُردم

دردِ چون و چرای مرا می بینی؟

رد شد از جنونِ دلم یعنی که :

ذره ای از عطای مرا می بینی؟

" یوسف "