غزل شنیده ام به غم نشسته ای فدای دلت

از این درد بسی شکسته ای فدای غمت

چاره به جز غم و شکستن نیست در عشق

مگر با من این عهد نبسته ای ؟  فدای غمت

همان روز که گفتی :  " بوسه بر دل نازت "

مرا یقین افتاد که دل بسته ای فدای غمت 

هزار درد به جانت  افتاده  از این عشق و فراق

مرحبا به معرفتت که نگسسته ای فدای غمت

می دانم ز غیبت ناگهانی من  گرفته و  محزونی

شرح آن نتوانم اگر چه دل خسته ای فدای غمت

بدان  برایم  عزیزی  چون  جان و  بیش از  آن

شراب جانی که به ما پیوسته ای فدای غمت

دمی  که به  عشق پا نهی  غنیمت دان  نگار من

از آن لحظه به بعد زتعلقات وارسته ای فدای غمت

چنان به من عشق ورزیدی در این سن و سال

که گویا  یک  نو جوان نو  رسته ای فدای غمت 

مرا بی وفا مخوان , که ندانی طوفان دلم 

مگو  که از آن دارو دسته ای  فدای غمت

" یوسف "